وی افزود: وظیفه هر ایرانی است که به تیم ملی کشورش کمک کند. بازیکن در هر رده سنی باشد باید در تیم ملی حاضر شده و به خاطر بالا نگه داشتن پرچم کشورمان فعالیت کند. اکنون اولویت با تیم ملی امید است چرا که آنها بازی رسمی در پیش دارند. اردوی تیم ملی بزرگسالان برای بازی تدارکاتی است. متاسفانه سرمربی تیم ملی که فدراسیون و برخی از اعضای مطبوعات که خیلی به حرف‌های کی‌روش اهمیت می‌دهند و تابع او هستند، نباید چنین چیزی را قبول کنند. کی‌روش و اطرافیانش در نظر بگیرند که تیم ملی امید رقابت‌های حساسی پیش رو دارند. نباید تیم ملی امید را دست کم بگیریم و آنها از اولویت زیادی برخوردار هستند. متاسفانه کی‌روش تمامی رده‌های سنی امید و حتی روی رده نونهالان هم نظر دارد. او با پول کلانی در فوتبال ایران حاضر شده و آنوقت ما باید به عراقی که بازیکنانش در کوه و بیابان در به در هستند، ببازیم.

پیشکسوت فوتبال ایران عنوان کرد:‌آیا مربی بزرگ در فوتبال ایران نداریم. حشمت مهاجرانی، حسن حبیبی، علی پروین، امیر قلعه‌نویی مربیان بزرگ این مملکت نبودند؟ اما متاسفانه اغلب ایرانیان در خانه نشسته و شاهد این اتفاقات هستند. آیا گرایش بازیکنان به مربی ایرانی بیشتر از مربیان خارجی نیست؟ ما پول بسیار زیادی به کی‌روش دادیم و اگر به جای اینکه این پول را به کی‌روش می‌دادیم جو می‌کاشتیم برای ما سوددهی بسیار بیشتری از لحاظ مالی داشت.

مناجاتی در رابطه با اینکه به نظر می‌رسد سردار آزمون وعلیرضا جهانبخش تمایل زیادی به تیم ملی امید ندارد و حتی آزمون در مصاحبه خود اعلام کرده حضور در دیدار بعد مقابل سوئد برای پیشرفتش مؤثرتر است، خاطرنشان کرد: امثال سردار آزمون‌ها در فوتبال ایران زیاد هستند اگر ما مربیان‌مان را به شهرستان‌ها بفرستیم می‌توانند صدها نفر مثل آزمون پیدا کنند. بازیکنانی مثل علی پروین، همایون بهزادی، حسین کلانی و غلامحسین مظلومی از زمین‌های خاکی بالا آمدند. مطمئنا اگر استعدادیابی کنیم بهتر از آزمون‌ها در فوتبال ما زیاد هستند. اما کسی پشتیبان این بازیکنان نیست و افرادی کنار آنها نیستند که بتوانند برایشان تیم پیدا کنند.

وی در پایان تاکید کرد: خدا مربیان قدیمی را رحمت کند. مربیانی مثل پرویز دهداری، مهدی اسداللهی و رنجبرها به بازیکن اجازه صحبت نمی‌دادند که آنها بخواهند چنین حرف‌هایی را بزنند. متاسفانه خیلی چیزها عوض شده است. در گذشته بازیکنان با شکم خالی و بدون چشمداشتی بازی می‌کردند و برای تیم‌شان جان هم می‌دادند.