کشورهایی که قدمت و پیشینه فرهنگی و تاریخی تمام آنها مجموعا به اندازه ایران نمی شود و حجم تجارت ایران با آنها کمتر از یک درصد است، آنچنان برای قطع همکاری های خود با ایران جوسازی کرده اند که اگر کسی از جزئیات روابط آنها با ایران مطلع نباشد تصور می کند که اقتصاد ایران در نبود این کشورها فلج می شود!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نافذ انلاین به نقل از تبیان، رژیم آل سعود این روزها برای رها شدن از اختلافات عمیق داخلی و کاستن از روند سقوط خود، دست به هیاهو و جنجال سیاسی علیه ایران زده است و با وعده دادن و اعطای پول و امتیاز به اندکی از کشورهای وابسته به آل سعود، از آنها می خواهد که به روابط خود با ایران پایان دهند.
هرچند برخی کشورها که تعداد آنها از عدد انگشت های یک دست فراتر نمی رود با آل سعود همراه شدند اما کشورهای دیگری مانند امارات به این نتیجه رسیدند که قطع رابطه با ایران به زیان خود آنها است. بنابراین به رغم پیشنهاد عربستان، امارات تاکنون اقدام به قطع روابط با ایران نکرده است. اماراتی ها سالانه ۴ میلیارد دلار کالا از ایران وارد و بیش از ۱۲ میلیارد دلار کالا به ایران صادر می کنند و همین موجب می شود که امارات  از قطع روابط با ایران بسیار متضرر شود. در همین باره، جمیلی دبیر سابق شورای ایران و عربستان به شرق گفته است “ما با بحرین ارتباطات تجاری چندانی نداریم. با امارات هم گرچه تجارت بالایی داریم اما اماراتی ها عاقل تر از آن هستند که بخواهند روابط تجاری خود را، به خصوص در رکود فعلی اقتصاد جهانی، با ما قطع کنند.”
نکته مهم دیگر این است  که آل سعود از این به بعد باید به دنبال بازار جایگزین برای محصولات پتروشیمی خود باشد و این حکومت امتیاز و ظرفیت فوق العاده ای را به خاطر شیطنت های اخیر خود از دست داد. هتل داری، صنایع روغن و همچنین آبمیوه از جمله صنایع و محصولات ایرانی است که مورد توجه سرمایه گذاران عربستانی بوده و از این پس امکان توسعه فعالیت هایشان از بین خواهد رفت.
پل فهد؛ راز قطع رابطه

قطع روابط اقتصادی و سیاسی بحرین و ایران بیش از آنکه به زیان جمهوری اسلامی ایران باشد، بحرین را با تنگناهای بیشتر اقتصادی مواجه می کند چرا که بحرین در میان جوامع عربی یک کشور ضعیف و نیازمند حمایت شناخته می شود؛ بخش قابل توجهی از این حمایت نیز از سوی عربستان سعودی است و حکومت بحرین در بخش انرژی وابستگی زیادی به آل سعود دارد.

از سوی دیگر اقتصاد ایران هیچ وابستگی به بحرین ندارد. تنها صنعت سنگین بحرین تولید آلومینیوم است که ایران نه تنها از آن بی نیاز است بلکه جایگاه و رتبه بسیار خوبی در این صنعت دارد. بحرین تنها کشور منطقه خلیج فارس است که از ذخایر نفتی اندکی برخوردار است و کمتر از یک درصد مجموع ذخایر نفتی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را در اختیار دارد.
اما نکته عجیب این است که بحرین با کدام پشتوانه و توجیه اقتصادی تصمیم به قطع روابط خود با ایران گرفت؟ دلیل منطقی و عقلانی برای پاسخ به این سوال وجود ندارد و راز این اقدام را باید در وابستگی حکومت بحرین به آل سعود جستجو کرد. بحرین و عربستان در سال ۱۹۸۶ از طریق یک پل ۲۵ کیلومتری به نام “پل فهد” به یکدیگر متصل شدند!

سومالی؛ موز و دیگر هیچ!

سومالی یک کشور ساحلی در “شاخ افریقا” است که متاسفانه با قحطی و خشکسالی  دست و پنجه نرم می کند. این کشور که در دفاع تمام قد از رژیم تروریستی و خشونت طلب آل سعود، به روابط خود با ایران پایان داد، در حالی برای ایران “شاخ و شانه می کشد” که در اقتصاد ضعیف خود کمترین نفع و تاثیر مثبت را برای ایران دارد. مهمترین اقلام صادراتی این کشور دام، موز و ماهی است و البته ایران کمترین وابستگی به این محصولات سومالی را داشته و دارد.
سومالی از نبود امکانات بهداشتی و درمانی و نیز از بیماری های سخت همچون ایدز رنج می برد. متاسفانه درصد مرگ و میر کودکان در سومالی بسیار بالا است. ۳۵ درصد کودکان قبل از رسیدن به ۵ سالگی یا هنگام تولد جان خود را از دست می دهند. قبل از رسیدن به پنج سالگی از دنیا می روند. این کشور در شرایطی ارتباط خود را با ایران را قطع کرد که می توانست از ظرفیت و توانایی بالای ایران در حوزه بهداشت و درمان به نفع خود استفاده کند.
سومالی نه تنها نیاز بسیاری به ارتباط با ایران داشته و دارد بلکه حتی به دنبال برقراری رابطه اقتصادی با استان های ایران نیز بوده است.
خلیف کدیه موسی سفیر سومالی ۱۲ دی ماه ۱۳۹۴ و فقط چند روز پیش از شیطنت آل سعود، در نشست کارگروه توسعه صادرات غیرنفتی استان مرکزی گفته بود: بسیاری از کشورهای آفریقایی از لحاظ اقتصادی و صنعتی در شرایط مناسبی قرار ندارند، که ارتباط ایران با سومالی می تواند زمینه ساز مراودات این کشور با همه کشورهای آفریقایی باشد. دولت سومالی اشتیاق بسیاری برای برقراری ارتباطات تجاری و بازرگانی با جمهوری اسلامی ایران دارد و در همه این زمینه ها آمادگی برقراری ارتباطات تجاری و بازرگانی با جمهوری اسلامی ایران به خصوص استان مرکزی وجود دارد.

وی با صراحت به نیاز سومالی برای ارتباطات اقتصادی با ایران اذعان و تاکید کرده بود: “صنعت دامپروری کشور سومالی به شدت به وجود دامپزشکان کارآزموده ایرانی احتیاج دارد که می توانیم زمینه همکاری دامپزشکان استان مرکزی به همراه تامین انواع داروی های مورد نیاز را فراهم کنیم. هم اکنون بیشتر مراودات تجاری و بازرگانی این کشور با امارات متحده عربی صورت می گیرد اما مقامات این کشور اشتیاق وافری به برقراری ارتباط با صنعتگران، تجار و بازرگانان ایرانی دارند… صنایع غذایی، شیمیایی، پوشاک و انواع فراورده های نفتی مهمترین نیاز کشور سومالی است که در صورت تمایل مقامات استان مرکزی آماده همکاری و برقراری ارتباط با صنعتگران و تجار این استان هستیم.”
جالب است که کشور ما به خاطر تامین نبودن امنیت سرمایه گذاران، صنعتگران و بازرگانان ایرانی، اشتیاق، نیاز و تمایل چندانی برای ارتباط با سومالی نداشته است؛ تا جایی که در جلسه مذکور، معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی استانداری مرکزی خطاب به سفیر سومالی گفته بود: “سرمایه گذاری صنعتگران، بازرگانان و تجار ایرانی در کشور سومالی در صورت تامین مال و جان این افراد صورت می گیرد که دولت سومالی باید این مهم را تضمین کند.”

نکته قابل تامل در اقتصاد سومالی این است که جیبوتی با سهم ۲۸ درصدی، مهمترین شریک صادراتی سومالی شناخته می شود و از همین جا می توان به همسویی جیبوتی و سومالی با درخواست آل سعود برای قطع رابطه با ایران پی برد.

سودان

سودان نیز از جمله کشورها معدودی است که به درخواست آل سعود با ایران قطع رابطه کرد! ارتباط با سودان نیز هیچ امتیاز و سود چشمگیری برای ایران نداشت. چراکه متاسفانه این کشور نیز از فقر و تنگ دستی رنج می برد و همواره با جنگهای داخلی، ناپایداری دیرین دستگاه سیاسی، ویژگی های بد آب و هوایی، پایین بودن ارزش کالاهای تولیدی در بازار جهانی و سیاستهای نادرست اقتصادی مواجه است و تقریبا ۵۰ درصد مردم آن زیر خط فقر هستند.
۱۹ مرداد ۱۳۹۴ بود که “عصام عبدالوهاب بوب” یک کارشناس اقتصادی سودانی در گفتگو با “فارس” با اشاره به نیاز مبرم سودان به روابط با ایران اظهار داشت: قطعا در صورتی که سودان با ایران در مواضع سیاسی منطقه همسو نباشد، ایران از کمک اقتصادی به سودان دست می کشد… همکاری بین کشورهای حوزه دریای سرخ ضروری شمرده می شود، چرا که این دریا، گذرگاه تجاری اقتصادی بسیار مهمی شمرده می شود و در آینده نیز احتمال استخراج نفت از آن وجود دارد، بنابراین همه اشکال همکاری کامل اقتصادی و نظامی سودان با کشورهای منطقه و به خصوص ایران مهم است و ما در زمینه اقتصادی به کشورهای منطقه نیاز مبرم داریم.
تجارت یک درصدی ایران با این ۴ کشور!

حجم تجارت سالانه ایران با ۴ کشور سودان، جیبوتی، بحرین و عربستان  مجموعا ۸۰۷ میلیون دلار است که کمتر از ۱ درصد حجم تجارت خارجی ایران را تشکیل می دهد. علاوه بر آن تراز تجاری (صادرات منهای واردات) کشورمان با عربستان، سودان و جیبوتی مثبت است. این به این معنی است که وابستگی این کشورها به محصولات ایرانی بیشتر است. تراز تجاری مثبت بحرین در تجارت با ایران نیز به خاطر صادرات بیش از ۲۸۰ میلیون دلار سنگ آهن بهم فشرده شده است. محصولی که بازار جهانی آن هم اکنون اشباع است و بسیاری از کشورها برای صادرات آن تخفیف یهای ویژه یای قائل شده اند. ضمن اینکه منابع داخلی کشورمان در این زمینه نیز کم نیست.