«مایکل آدلر» نویسنده و پژوهشگر مرکز مطالعات عالی بین‌المللی وودرو ویلسون با اشاره به مذاکرات درباره برنامه هسته‌ای ایران نوشت: پیشنهادات جدید غرب به ایران برای حل موضوع کارساز نیست.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نافذ آنلاین بوموسی به نقل از خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه خبری مرکز مطالعات بین المللی وودرو ویلسون آمریکا، آمریکا و ۵ کشور دیگر شرکت کننده در مذاکرات با ایران نتوانسته‌اند تصمیم بگیرند که چگونه در مواجه با برنامه رو به پیشرفت هسته‌ای ایران مقابله کنند و از نظر زمانی به ایران فشار بیاورند.

آدلر نویسنده این مقاله نوشت: روس‌ها مایلند که تحریم‌ها کاهش یابد که همان خواست ایران است اما آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان و دیگر متحدانشان کاهش تحریم‌ها را منوط به توقف غنی سازی ۲۰ درصد اورانیوم کرده‌اند که ایران استفاده از آن را برای برای سوخت رآکتورها و مصارف درمانی ضروری می‌داند.

این در حالیست که تحریم‌ها که از اول ماه جولای اجرایی شده‌اند صنعت نفت و اقتصاد ایران را با مشکل مواجه کرده است.

براساس این گزارش، گروه ۵+۱ برای به رهبری آمریکا که بانفوذترین کشور این گروه است ۳ مورد را به عنوان پیش شرط مطرح کرده است؛ توقف غنی سازی  ۲۰ درصد که از سوی غربی‌ها به عنوان یک اقدام اعتمادساز از جانب ایران نگریسته می‌شود. اما غرب از ایران همچنین می‌خواهد که انبارهای اورانیوم ۵ درصد خود را نیز خالی و آن را به خارج منتقل کند و همچنین سایت فردو که یک سایت هسته‌ای تسخیرناپذیر است را تعطیل کند.

این سه خواسته به عنوان پیش شرط‌های غرب برای کاهش تحریم‌ها آن هم در حوزه واردات فلزات است و تحریم نفت و بانک مرکزی همچنان به قوت خود باقی است.

یک دیپلمات غربی گفت: به میزان آنچه که به دست می آوریم از فشار خود کم می‌کنیم و این یک آزمایش برای ایران است.

اما در نقطه مقابل ایران برای بازگشت به مذاکرات جدی خواستار لغو یا کاهش تحریم‌ها است، خواسته‌ای که واشنگتن با آن مخالف است.

بر اساس این گزارش، گروه ۵+۱ ممکن است در زمینه این پیشنهاد ایران رویکرد محافظه کارانه‌ای اتخاذ کند.

محقق مرکز ویلسون در ادامه افزود: باری که روی دوش ایران است نشان می‌دهد که ایرانی‌ها برای مذاکره جدی هستند اما فرانسه همانند آمریکا محتاط و محافظه کار است. انگلیس ممکن است چیزی فراتر از آن بخواهد اگر چه ممکن است بیشتر از خواسته روس‌ها و چینی‌ها نباشد.

اما درباره مساله غنی سازی و به ویژه موضوع تولید اورانیوم با غنای کم موجود در ایران جای انعطاف پذیری وجود دارد. گروه ۱+۵ ممکن است در این زمینه از خود نرمش نشان بدهد اگر ایران درباره آن جدی باشد. برای مثال، ایران به میز مذاکره بازگردد و بگوید که در زمینه توقف اورانیوم ۲۰ درصد که خواسته غرب است مذاکره می‌کند اما در ازای آن درخواست بیشتری دارد. در این صورت گروه ۱+۵ نرمش نشان می‌دهد و شروع به تغییر موضع در باره تحریم‌ها میکند. اما این مهم نیاز به مذاکره دارد و مواضع گروه ۱+۵ منوط به برداشتن گام اول از طرف ایران است.

در نهایت باید گفت ایران می‌خواهد بداند در پایان در برابر آنچه که از دست می‌دهد چه چیزی بدست می آورد. این درحالیست که غرب نمی‌خواهد دراین باره رسما پیشنهاد دهد و مایل است که در مذاکرات به صورت غیررسمی دراین باره مذاکره شود.

مایکل آدلر در ادامه نوشت: علیرغم ریسک‌های موجود، گروه ۱+۵ باید امتیازات بیشتری بدهد تا مذاکرات به سرعت به سمت ذخایر اورانیوم غنی شده با غنای پایین برود. ایران هم باید به افزایش بازرسی‌ها رضایت دهد و گزارش تاسیسات درحال ساخت خود را به اطلاع آژانس برساند و به اورانیوم مورد نیاز خود بسنده کند. درحال حاضر ایران نیاز به سوخت رآکتور ندارد چرا که به عنوان مثال از زمان راه اندازی نیروگاه بوشهر سوخت مورد نیاز توسط روسیه فراهم شده است.

این نویسنده در پایان نوشت: اگر ایرانی‌ها پایان بازی را ندانند اراده‌ای برای شروع مذاکرات جدی نخواهند داشت و مذاکرات باز هم به شکست خواهد انجامید. ایرانی‌ها در صورتی بله می‌گویند که گروه ۱+۵ بپذیرد که ایران به غنی سازی ادامه دهد.

درحال حاضر آمریکا و شرکایش با ارائه پیشنهاداتی منتظر خواهند ماند که ببینند ایران مایل به آغاز مذاکرات واقعی و جدی است یا نه؟

انتهای پیام/