کنفرانسی به نام «ایران‌شناسی» اما با طعم «آمریکایی-صهیونیستی» در ترکیه

خبرگزاری بوموسی به نقل از فارس: یکی از نشست‌هایی که برای جذب و استفاده اساتید دانشگاهی ایران برگزار شده است،”کنفرانس دوسالانه مطالعات ایران شناسی” است که از سوی بنیاد مطالعات ایران یا همان موسسه ایران پژوهی برگزار می‌شود.

یکی از محافلی که دشمنان نظام و بالاخص رژیم‌صهیونیستی تمرکز ویژه‌ای بر روی آن دارند، نشست‌های علمی با حضور دانشمندان و اساتید دانشگاهی جمهوری اسلامی ایران است.

این تمرکز گاهی برای شناسایی دانشمندان علمی و تلاش برای ترور آنها صورت گرفته و گاهی نیز برای جذب این اساتید و استفاده جاسوسانه از آنها.

یکی از این نشست‌ها که برای جذب اساتید دانشگاهی ایران برگزار شده،”کنفرانس دوسالانه مطالعات ایران شناسی” است که از سوی بنیاد مطالعات ایران یا همان موسسه ایران‌پژوهی برگزار می‌شود.

این بنیاد در سال ۱۳۶۰ با سرمایه‌گذاری اشرف پهلوی خواهر دوقلوی شاه مخلوع ایران راه‌اندازی شد و در ابتدا سعی زیادی داشت تا فعالیت‌های خود را صرفا با عنوان علمی ایران‌پژوهی دنبال کند.

بعد از آغاز به کار و فعالیت این بنیاد مسئولان اجرایی و تصمیم‌ساز این بنیاد بر آن شدند تا کنفرانس‌هایی را به صورت دو سالانه برگزار کنند.

با گذشت زمان، لایه‌های مختلفی از فرقه ضاله بهائیت در این بنیاد شکل گرفت و اعضای گروهک تروریستی منافقین، چپ کمونیستی و سلطنت‌طلب‌ها به سمت فعالیت‌های این بنیاد به اصطلاح علمی جذب شدند تا پس از مدتی آنها نیز وارد کارزار فعالیت علیه جمهوری اسلامی ایران شوند.

در جولای سال ۲۰۱۲ بنیاد ایران‌شناسی نشستی را در کانادا برگزار کرد و در آن نشست تمامی رئوس برگزاری نشست را بر پایه اهداف براندازی و البته حمایت بی چون و چرا از فرقه ضاله بهائیت بنا نهاد.

اکنون قرار است این نهاد، نهمین دوره مطالعات ایران شناسی را از ۱۲ تا ۱۴ مردادماه سال جاری در استانبول ترکیه با حضور اساتیدی از کشورمان، ۶ استاد اسرائیلی در حوزه مسائل ایران (از دانشگاه‌های صهیونیستی «تل آویو»، «نگو» و «هبرو») و ۵ میهمان ویژه که همگی از «بنیاد اشرف پهلوی» در واشنگتن دی .سی و حامی فرقه ضاله «بهائیت» هستند، برگزار کند.

براساس آنچه پیش از این درباره این کنفرانس مطرح شده بود، اساتید دعوت شده به این کنفرانس از دانشگاه‌های «الزهرا»، «تهران»، «تربیت مدرس»، «مرکز دائره المعارف بزرگ اسلام»، «سازمان میراث فرهنگی »، «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی»، «انجمن زبان شناسی ایران»، «انجمن حکمت و فلسفه»، «بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی»، «فردوسی مشهد» و چندین نهاد علمی دیگر با ارسال مقاله و یا حضور در جلسه مشارکت خواهند داشت.

در این کنفرانس دوسالانه که دوره‌های گذشته آن در شهرهایی مانند لندن و لس آنجلس برگزار شده است، افرادی مانند «کیان تاجبخش»، «داریوش آشوری» (از عناصر مرتبط با رژیم صهیونیستی) حضور می‌یافتند و «انجمن ایران شناسی فرانسه» (از شاخه‌های فرهنگی سفارت فرانسه در ایران) نیز پوششی برای فعالیت جاسوسان صهیونیست تحت عنوان «ایران شناس» برای نهادهای حامی این کنفرانس بوده است، اما در هیچ دوره‌ای حجم مشارکت نهادهای دانشگاهی داخل کشور با دوسالانه مطالعات ایران شناسی چنین چشمگیر نبوده است.

ریاست این دوره کنفرانس با «تورج اتابکی» از فعالان سلطنت‌طلب در «بنیاد اشرف پهلوی»، «واشنگتن دی.سی» است که با «محمد توکلی طرقی» (سردبیر فصلنامه سلطنت‌طلب «ایران نامه» و از مبلغان سرسخت فرقه ضاله بهائیت) همکاری نزدیک دارد.

این دو عامل صهیونیست از رهگذر همکاری با محافل مطبوعاتی داخلی مانند «ماهنامه مهرنامه» و برخی نهادهای علمی به دنبال ایجاد شبکه‌‌ای از «مبلغان علوم انسانی سکولار» در ایران هستند.

در نهمین دوره از دو سالانه مطالعات ایران‌شناسی (به میزبانی کشور ترکیه) یک پنل ویژه با موضوع «بررسی رابطه ایران و اسرائیل» پیش‌بینی شده که «فرهاد کاظمی» از «دانشگاه نیویورک» مدیر آن است و «اورلی رحیمیان» که استاد دانشگاه اسرائیلی «گیو» است، برای مدعوان ایرانی و دیگر حاضران درباره چگونگی ایجاد رابطه میان ایران و اسرائیل سخنرانی خواهد کرد!

حضور عناصر صهیونیست و پژوهشگران اسرائیلی که در هر روز ۲ تن از آنان به ایراد سخنرانی خواهند پرداخت، البته پدیده نوینی نیست؛ چنانکه «روزنامه کیهان» سال ۱۳۸۶ در خبر ویژه‌ای از فعالیت یک جاسوس دانشگاهی صهیونیست در ایران تحت عنوان «ایران شناس» و در پوشش محقق «انجمن ایران شناسی فرانسه» پرده برداشت و فاش کرد که این فرد (مارکوس میشائیلز) پس از شکار چند فعال دانشگاهی و دعوت آنان به دوسالانه ایران‌شناسی مقدمات تخلیه اطلاعاتی آنان را فراهم آورده است.

تیم مدیریتی و سخنرانان ویژه «کنفرانس استانبول» هر ۵ نفر عضو حلقه‌ای از ایران شناسان هستند که «احسان یارشاطر» (فراماسونر بهایی و سردبیر دایره المعارف (ایرانیکا) را به عنوان «پدر» آنان در «بنیاد مطالعات ایران» می‌شناسند، بنیادی که ریاست عالیه آن با «اشرف پهلوی» است و «احمد علی مسعود انصاری» در کتاب «پس از سقوط» با انتشار سندی فاش کرد که CIA از دهه ۱۹۸۰م به واسطه «پرویز ثابتی» (مدیرکل امنیت داخلی ساواک) هدایت رویکردها و فعالیت‌های این بنیاد ایران‌شناسی را در دست دارد.

از میان این ۵ نفر، «تورج اتابکی» رئیس «کنفرانس دوسالانه مطالعات ایرانی» است و «احمد کریمی حکاک» نیز نماینده پروژه آمریکا در حوزه مطالعات ایرانی شناخته می‌شود. از ۷ سال پیش «وزارت خارجه آمریکا» کمک‌های مالی خود را برای تأسیس «مرکز مطالعات ایرانی» در دانشگاه مریلند به «کریمی حکاک» اختصاص داد و ایران‌شناسان بهایی نیز به همکاری با آن پرداختند؛ اکنون این مرکز یکی از شرکای برگزاری «کنفرانس دوسالانه مطالعات ایران شناسی» در ترکیه است.

«محمد توکلی طرقی» سردبیر فصلنامه «ایران‌نامه» (نشریه بنیاد اشرف پهلوی) که تیرماه ۱۳۹۰ همایش «بهایی آزاری در ایران» را با حضور «دیان علایی» (نماینده بهائیان در سازمان ملل)، «احمد کریمی حکاک» و پژوهشگران اسرائیلی در «دانشگاه تورنتو» برگزار کرد، از میهمانان ویژه کنفرانس اسلامبول است؛ او به همراه «علی میرسپاسی» (از دیگر تحلیلگران بنیاد اشرف پهلوی و مشاور حزب مشارکت ایران) درباره چگونگی «مطالعات آکادمیک در ایران» برای اساتید ایرانی سخنرانی می‌کند و مدیریت پنل «سینمای بعد از انقلاب درایران» را انجام می‌دهد.

توکلی سال ۱۳۸۷ در سفری بی سروصدا به ایران کوشید تا اسناد و مدارک بهائیت را جمع‌آوری و از کشور خارج کند. «علی بنوعزیزی» نیز از دیگر اعضاء برجسته «بنیاد اشرف پهلوی» و «فصلنامه ایران‌نامه» است که از سال ۱۳۷۴ الگوی «جامعه مدنی سکولار» را برای ایران پیشنهاد کرد و در مراسم ناهار روز ۱۳ مرداد ۱۳۹۱ در «کنفرانس دوسالانه مطالعات ایران‌شناسی» برای حاضران درباره «اسلام و اصلاحات در خاورمیانه» سخنرانی می‌کند.

در نتیجه، ریاست کنفرانس و میهمانان ویژه آن، از اعضاء حلقه‌ای تحت سیطره بهائیان هستند که فقط با یک واسطه و توسط «بنیاد اشرف پهلوی» از منابع و عوامل اطلاعاتی CIA برای عملیات‌های جاسوسی آکادمیک محسوب می‌شوند.

در یک دهه گذشته تکاپوهای حلقه ایران شناسان «بنیاد اشرف پهلوی» در ایران شدت گرفته است تا جایی که وقتی یکی از همکاران «احسان یارشاطر» در تهران درگذشت، فروردین ۱۳۹۰ مجله‌های «بخارا» (به سردبیری علی دهباشی) و «مهرنامه» در ایران همزمان با «فصلنامه ایران نامه» در واشنگتن .دی.سی شماره‌ای ویژه در ستایش او منتشر کردند.

همین تعاملات سبب شده است که «فصلنامه نگاه نو» به مدیریت «علی میرزایی» (از فعالان «حزب توده» در ابتدای انقلاب و معاون «محمدتقی بانکی» در شرکت ملی فولاد) که با حلقه مبلغان فراماسونری و بهائیت در «رادیو زمانه» همکاری و ارتباط دارد، در «کنفرانس دو سالانه مطالعات ایرانی» شرکت کند.

برنامه‌های ویژه‌ای که حلقه ایران‌شناسان «بنیاد اشرف پهلوی» برای اساتید ایرانی در کنفرانس اسلامبول پیش‌بینی کرده‌اند، حضور و سخنرانی ۶ پژوهشگر اسرائیلی است؛ تعامل ایران و رژیم‌صهیونیستی چنان برای برگزار‌کنندگان کنفرانس اولویت دارد که یک پنل اختصاصی را در روز اول (۱۲مرداد) برای آن تدارک دیده‌اند و یک ایرانی-اسرائیلی به نام «اورلی رحیمیان» از «دانشگاه نگو» (در فلسطین اشغالی) برای سخنرانی انتخاب شده است و سپس «جولیا رابانویچ» از «دانشگاه هبرو اسرائیل» در خصوص «شعر و ادبیات ایران» سخن می‌گوید.

«مطالعات بابی و بهایی» یکی دیگر از بخش‌های «کنفرانس دو سالانه مطالعات ایران شناسی» در ترکیه است که «سیامک ذبیحی مقدم» از اسرائیل در آن مقاله‌ای با عنوان «کشتار بهائیان در یزد» ارائه می‌کند.

«ذبیحی مقدم» دانش آموخته تاریخ در دانشگاه اسرائیلی «حیفا» و از همکاران «محمد توکلی» است که تیرماه سال گذشته نیز به دعوت وی برای سخنرانی در همایش «بهایی آزاری در ایران» پیرامون «آئین بهایی و زن ایرانی» به دانشگاه تورنتو رفت.

بعد از ذبیحی‌مقدم نیز ۳ استاد دیگر از دانشگاه‌های رژیم صهیونیستی (دانشگاه هبرو و دانشگاه تل آویو) به بحث درباره «صدای شعر در نقاشی ایرانی»، «زندگی بومی در ایران» و… می‌پردازند و «عباس امانت» (استاد بهایی دانشگاه ییل) نیز در کنار آنان حضور دارد.

اما آنچه در این میان حائز اهمیت است، غفلت دستگاه‌های امنیتی اطلاعاتی و همچنین بی‌توجهی وزارت علوم برای ارائه هشدارهای لازم به اساتید شرکت‌کننده در این نشست‌ها است؛ چراکه اگر این نهادها بر روی محتوای کنفرانس‌های پیشین و بالاخص هفتمین کنفرانس مطالعاتی ایران‌شناسی تمرکز می‌داشتند، هشتمین و نهمین دوره این نشست، بدون حضور اساتید دانشگاهی ایرانی همراه می‌شد.

به گزارش فارس، در هفتیمن کنفرانس مطالعاتی ایران شناسی که در هتل پارک «هایت تورنتو» و تالار «روی تامسون‌هال» طی چهار روز متوالی از پنجشنبه ۳۱ جولای تا یکشنبه سوم آگوست سال ۲۰۰۸ میلادی به سرپرستی توکلی برگزار شد، ده‌ها استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانی و غیرایرانی از سراسر جهان حضور داشتند و این در حالی بود که بسیاری از استادان مدعو از ایران از جمله شفیعی کدکنی و چند سخنران دیگر نتوانسته بودند از سفارت کانادا در تهران روادید دریافت کنند.

در این کنفرانس اخلاق سیاسی در ایران با استفاده از تئوری‌های ماکیاولی و هابز، مورد بررسی قرار گرفت؛ همچنین از مذاهب اسماعیلی و شیعی تا مبحث مذهب بهایی،”جنسیت و عشق در سینمای پیش و پس از انقلاب” با نمایش نمونه‌هایی از ارتباط‌های عاشقانه و بیان عواطف عشقی یا جنسی بررسی شد.

در این کنفرانس فریده دیاتیم (گلدین) از زنان نویسنده یهودی در تبعید و آثارشان سخن گفت. از دیگر موضوعات مطرح شده در این نشست «زبان‌شناسی»، «فمینیسم ایرانی»، «سیاست و اخلاق»، «خاطره و یادگاری تاریخی در تاریخ ایران»، «زبان سانسکریت و فرهنگ ایران»، «سیاست و هنر دوران صفوی و دگرگونی‌های حقوقی در ایران پس از انقلاب» بود.

 هشدار رسانه‌ها باعث شده تا بیش از ۴۰ تن از اساتید دانشگاهی از ۷ موسسه آموزشی دانشگاه اصفهان، دانشگاه الزهرا، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه، دانشگاه تربیت مدرس، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دانشگاه آزاد، دانشگاه تهران از شرکت در این کنفرانس چشم پوشی کنند.